طراحی مجتمع نمایندگی دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران در قاهره

چکیده سفارتخانه های ایران در سرتاسر جهان نماینده? فرهنگ و هنر و اندیشه? ملت و دولت اند.در کشور مصر به علت تنش های دهه های اخیر، سفارتی برای کشورمان موجود نمی باشد و به علت تغییرات سیاسی متأخر و وقوع بهار عربی که سبب نزدیکی سیاسی دو کشور گردیده است، لزوم برپایی آن مسجل است. ضرورت ساخت فضای دیپلماتیک درخور این دو تمدن کهن ،سبب می گردد تا برای طراحی سفارتخانه ایران در مصر، به بررسی معماری نمادین و هویتی پرداخته شود.در این پژوهش با تحلیل استانداردهای معماری دیپلماتیک و نمونه های موجود، الگویی جامع از طراحی فضاهای دیپلماتیک حاصل می شود، دغدغه های طراحی سفارت خانه بررسی می گردد وسپس به مطالعه? پیشینه? معماری دو کشور و عناصر هویت ساز آن ها پرداخته می شود.این پژوهش با هدف رسیدن به یک معماری متجلی و شکوهمند که در عین درخشش هویتی خویش مورد پذیرش کالبدی و اجتماعی بستر پذیرنده اش می باشد،به دو صورت میدانی و بررسی منابع مکتوب دنبال می شود و پاسخ آن بیان معمارانه ایست که بر مشترکات فرهنگی- معمارانه? دو کشور تأکید می کند، بگونه ای که صمیمیت و نزدیکی ملت ها را در بطن محتوایی و کالبدی اش پدیدار می کند. از آنجا که معماری سفارتخانه به سرزمینی دیگر فرای مرزهای جغرافیایی اش گسیل شود و سفیر فرهنگی _هنری ملت و تمدنش می گردد و نماد تشخص ومظهر اقتدار ملت و دولت خود می باشد ،عوامل مهم و متعددی در شکل گیری آن ایفای نقش می کنند.پاسخ نهایی در طراحی شامل نوآوری هایی در ساختار فضایی نمایندگی های دیپلماتیک ایران است از جمله سازماندهی کل زمین به جای تک بنا ،در نظرگرفتن پلازا به عنوان عامل اتصال دهنده? دو هویت مجزا،استفاده از خندق و آب به عنوان مرز لطیف امنیتی ،شناخت وگفت وگو و تعامل اندیشه ها به عنوان دروازه? ارتباطات دوستانه? دو کشور وسلسله مراتب فضایی امنیتی که از بیرونی تا اندرونی ادامه می یابد و محرمیتی سنتی را بازآفرینی می کند.